ఈశ్వరానుగ్రహం వల్ల నేను ఈ మధ్యనే భద్రాచలం వెళ్ళి వచ్చాను. ఇలా భద్రాచలం వెళ్ళడం మొదటి సారి కాదేమో, కాని నాకు బాగా ఊహ తెలిసి మొదటి సారి అని చెప్పుకోవచ్చు. దానికి తోడు భార్యకూడా వచ్చింది. దర్మ పత్నీ సమేతంగా వెళ్ళి రావడం కొంచం ఊరటగా ఉంది. అన్నింటికన్నా మించిన తృప్తినిచ్చిన విషయాలు ఒక్కటి అని చెప్పుకోవడానికి ఏదో తెలియటం లేదు.
యాక్సిడెంట్ అయిన తరువాత ఒక్కడినే నడుచుకుంటూ వెళ్ళడం అందునా ప్రయాణం చెయ్యడం ఇదే మొదటి సారి. కుంటుకుంటూ వెళుతున్నాను, ఏమైనా అవుతుందేమో అన్న భయం మనసులో ఉన్నా, అంతా శ్రీరామునిపై భారం వేసేసి, ధైర్యం చేసి బయలు దేరాను. నాలుగు రోజులు ముందు వరకూ నా ఆలోచనలో ప్రయాణం అంతా కారులో వెళ్ళడం గురించి ప్రళాణిక వేసుకుంటున్నంతో, హితులైన కృపాల్ కశ్యప్ గారి రూపంలో ఈశ్వరుడు మా ఇంటికి విచ్చేసి, భద్రాచలం వెళ్ళడానికి రైల్ ఉందు చూసుకోండి అని సలహా ఇచ్చారు. అంతే, అప్పుడే జాలంలో మనకు అందుబాటులో ఉన్న రైల్వే వారి బుక్కింగ్ సైట్లో వెతికితే, ఆఖరుగా రెండే రెండు సీట్లు మిగిలి ఉన్నాయి.
ఉదయం ఐదు గంటల వేళ మెల్లగా అడుగులో అడుగు వేసుకుంటూ స్టేషన్ నుంచి బయటకు వచ్చేటప్పటికి, బయట మూగిన జనాలు, మన హీరో గారి అభిమానులు అంతా జారుకున్నారు. అక్కడ మాకు ఒక్క ప్రయాణ సాధనం ఆటో తప్పితే మరింకేం కనబడలేదు. ఆటో వాళ్ళేమో మూడువందల యాభై రూపాయలనుంచి వారి నోటికి ఎంత తోస్తే అంత అడుగుతున్నారు. ఇలా ఐతే ఎలా అనుకుంటూ, మెల్లగా బయటకు చేరుకునేటప్పటికి, ఓ ప్రైవేట్ ట్రావల్స్ బండి వాడు కనబడ్డాడు. ఒక్కొక్కరికి నలభై రూపాయలు అడిగాడు, హమ్మయ్య, అనుకుని సౌకర్యంగా భద్రాచలం చేరుకున్నాను. అప్పటికి తెలతెల్లవారుతోంది.
ఇదిగో అక్కడ కూడా మన బాలయ్యగారి రాబోయే సినిమా, “శ్రీరామ రాజ్యం” పాటల సందడికి సంబందించిన బ్యానర్లు మాకు స్వాగతం ఇచ్చాయి. కానీ నాకు నచ్చని విషయమేమిటంటే, పూజ్యనీయమైన బద్రాచల శ్రీరాముని గుడికి వెళ్ళే ముఖ ద్వారమైన దారికి వీరు ఇలా బ్యానర్లు తగిలించడం ఎందుకో మింగుడు పడలేదు. కానీ ప్రస్తుతం మనం ఉన్నది ప్రజాపాలన కలిగిన రాజ్యంలో అని రాజ్యాంగం చెబుతోంది కదా, అందువల్ల ప్రజలు ఏమి చేసినా మనం మాట్లాడ కూడదు. అలాగే ఈ విషయంలో కూడా, అనుకుని, శ్రీరాముని తలచుకుని ముందుకు సాగాను. తెలవారు ఝామున ఇలాంటి దృశ్యం నాకు అనుకోని అనుభూతిని మిగిల్చింది. ఇంతటి అనుభూతిలో, బాలయ్యలాంటి వ్యక్తి కూడా భాగమైనందులకు కించిత్ బాధగా ఉన్నా, గురుతుల్యులు చెప్పిన ఓ విషయం ఇక్కడ ఙ్ఞప్తికి వస్తుంది. చండాలుడియందు అలాగే విఙ్ఞుల యందు సమదృష్టికలిగి ఉండాలి అన్న మాట గుర్తు తెచ్చుకుని, అందరియందు సమదృష్టి కలిగి ఉండాల్సిన ఆలోచనను పెంచుకునేందుకే ఈశ్వరుడు ఇలా చెపారని అనుకున్నాను.
ఈశ్వరుని కృప మనకు ఎప్పుడు ఎలా వస్తుందో మనకు తెలియదు. కాకపోతే మనం అందుకు సిద్దంగా ఉండటమే ముఖ్యం. భద్రాచలం వెళ్ళడానికి ఆయితే టికెట్లు రిజర్వ్ చేయించుకున్నాను కానీ ఎక్కడ ఉండాలా అని అనుకుంటుంటే, ప్రయాణానికి ఒక్క రోజు మఱో హితుల రూపంలో ఈశ్వరుడు నాతో చెప్పించారు. వారికి తెలిసిన స్నేహితులు అక్కడే నివాశితులై ఉన్నారని, వారు నాకు ముందుగా ఓ రూము రిజర్వ్ చేయించి పెడతానని. అదిగో అదే ఈ “శ్రీరామ నిలయం”. తిరుపతిలో లాగా ఇక్కడ కూడా ఓ రిజర్వేషన్ కౌంటర్ యందు మనం ముందుగా రిజర్వ్ చేయించుకుంటే, ఇక్కడ ఉండటానికి మనకు అనుమతి లభిస్తుంది. ఈ శ్రీరామ నిలయం ప్రక్కనే “సీతా నిలయం” కూడా దేవాలయం వారు కట్టారు. గదుల లోపల నిర్వాహణా పరమైన లోపాలు చాలా ఉన్నా, భక్తితో వచ్చిన నాకు మరింకేం ఇబ్బంది కాలేదు. చక్కగా కాల కృత్యాలు తీర్చుకుని, గోదావరిలో స్నానం చేసివద్దాం అని ప్రక్కనే ఉన్న గోదావరికి చేరుకున్నాను.
అలా గోదావరీ జలాలతో ప్రోక్షణ చేసుకుని, సత్రానికి చేరుకుని, తలారా స్నానం చేసి ఈస్వరుని తలచుకుని, ఆలయం వైపు అడుగులు వేశాను. సాధారణంగా చాలా సార్లు నాకు దైవ దర్శనం అయ్యేంత వరకూ చుట్టూ ఉన్న (లేదా) జరుగుతున్న పరిణామాలు నాలో కోపాన్ని లేదా అసహనానికి గురిచేస్తాయి. కానీ ఏమి విచిత్రమో ఏమో, ఆరోజు ఉదయం నుంచి చాలా ఘటనలు నన్ను అసహనానికి గురిచేసినా నా మనస్సులో ప్రసాంతత దూరం కాలేదు. ఓ ప్రక్కన జరుగుతున్న పరిణామాలు నన్ను గుర్తుపెట్టుకునేటట్టు చేసినా, అవి నన్ను ఏమీ చెయ్యలేక పోయాయంటే, దానివెనకాల శ్రీరాముని కృప ఎంత సత్యమో నాకు మాత్రమే తెలుసు.
ఇలా ఒక్కో విషయానికి ఇంతగా వ్రాసుకుంటూ పోతే, ఒక్క పోస్టు చాలదేమో.. మరిన్ని వివరాలతో, మరో పోస్టు
ఇంతకు ముందు అమెరికా వాళ్ళ పిసినారి తనం గురించి ఓ వివరం వ్రాసుకున్నట్లు గుర్తు. కానీ ఇవ్వాళ ఈ లంకెలోని వ్యాసాన్ని చదివిన తరువాత నోటివెంట మాటరాలేదు. అమెరికా వారి గురించి వ్రాసుకున్నప్పుడు ఎనిమిది వందల బిలియన్ డాలర్ల గురించి ప్రస్తావిస్తే, గ్రాంట్ థ్రాన్‍టన్ సంస్థలో పనిచేస్తున్న హరీష్ చెపొచ్చేదేమిటంటె, ఇరవై బిలియన్ డాలర్ల ($20m) సొమ్ము నికరంగా నగదురూపంలో ప్రైవేట్ ఇన్వెస్టర్ల వద్ద మూలుగుతోంది. ఇంత పెద్ద మొత్తం కూడా పెట్టుబడికి సిద్దంగా ఉంది.
ఈయన కన్నా ఓ అడుగు ముందుకు వేసి బెంగళూర్ స్థానంగా వ్యాపారాన్ని నడుపుతున్న IDC Ventures యొక్క అధిపతి అయిన సుధీర్ సేథి ఇంకొంచం ముందుకెళ్ళి తొక్కలో ఇరవై ఏమిటి, చక్కగా ఓ డెబ్బైయ్యో లేదా డెబ్బైఅయిదు బిలియన్ డాలర్లు పెట్టుబడి చెయ్యక నగదు రూపంలో మూలుగుతున్నాయి అని అంటున్నారు. ఇలా అనడమే కాకుండా, వారి ఆలోచనలకు సాధ్యాసాధ్యలకు అనువైనటువంటి ఆలోచనలకు రూపం ఇచ్చేలాగా అంకెలతో గారడి చేస్తున్నారు.
ఈ అంకెల గారడి అంతా హంబక్.. పనిలేని వాళ్ళు వ్రాసుకునే చెత్త రాతలు అని అనుకుందాం అనుకుంటే, నేను బొర్లా పడ్డట్టే. ఎందుకంటే, ఈ సంవత్సరంలో మే నాటికి భారత దేశం నుంచి బయట దేశాలలో పెట్టుబడి పెట్టే నిమిత్తం తరలి వెళ్ళిన ధనాన్ని లెక్కల్లోకి తీసుకుంటే, క్రిందటి సంవత్సరానికన్నా దాదాపు సగానికి పడిపోయి (అంటే 59%), చూచాయిగా మూడున్నర బిలియన్ డాలర్లకు దగ్గరి దగ్గరగా ($3.7b) ఉంది అని రిజర్వ్ బ్యాంక్ ఆఫ్ ఇండియా వారు తెలియజేసారంటె, మన భారత దేశం నుంచి బయటకు వెళ్ళాల్సిన పెట్టుబడి ఆగి పోయినట్లే కదా. ఈ విషయాన్ని ఈ వ్యాసంలో చదువుకోంటుంటె, అదే వ్యాసంలో మఱో చోట మొత్తం మీద క్రిందటి సంవత్సరం కన్నా భారతీయులు ఈ సంవత్సరంలో చాలా తక్కువగా పెట్టుబడులు పెడుతున్నారని తెలియజేసే విధానం నాకు అబ్బుర పఱచింది.
ఇలాంటి విషయాలను చదువుతుంటె, పాపం అమెరికా వాళ్ళు మాత్రమే పిసినారోళ్ళు కదనిపిస్తోంది. ఇలా అమెరికా వారి గురించి వ్రాసినందుకు కించిత్ బాధగా ఉన్నా, ఎక్కడ ఎనిమిది వందల బిలియన్ డాలర్లు ఎక్కడ ఇరవై బిలియన్ డాలర్లు, లేదు కాదు అనుకుంటే, అధికపక్షం ఓ ఎనబై బిలియన్ డాలర్లను బేరీజు వేసుకుంటే, అమెరికా వాళ్ళ గురించి అలా వ్రాయడం పెద్ద విషయం కాదని దానిగురించి నేను అంతగా ఫీల్ అవ్వాల్సిన అవసరం లేదనిపిస్తోంది.
ఇవాళ్ళ ఈ చిత్రకారుని జీవితం ముగిశింది అని వ్రాయాలని చాలా మంది అనుకుంటారు, కానీ నాకు మాత్రం హమ్మయ్య అనిపించింది. ఎందుకంటే, వివాదాలకు మూల బిందువైన కారణం చేత భారతదేశాన్ని ఒదిలి వేరే దేశాలలో ఉంటూ భారతదేశాన్ని నిందించే ప్రముఖల చిట్టాలో ముందు ఎవ్వరున్నారు అని ఆలోచిస్తే, లండన్ నగరంలో కాలం చేసిన ఎమ్ ఎఫ్ హుస్సేన్ ముందుంటారు.
పుట్టిందేమో భారతదేశంలో, వివాదస్పదమైన చిత్రాలు భారతదేశానికి సంబందించినవి, భారతదేశ పౌరసత్వాన్ని కాదనుకుని వేరేదేశంలో ఉంటూ భారతదేశానికి వ్యతిరేకంగా స్టేట్ మెంట్స్ చేస్తూ భారతీయ సంస్కృతికి ఓ పెద్ద మచ్చలా నిలచిన వ్యక్తి. ఖత్తర్ యొక్క పౌరసత్వాన్ని తీసుకున్న తరువాత ఆఖరిరోజుల్లో భారతదేశానికి దూరంగా గత నాలుగైదేళ్ళ నుంచి అఙ్ఞాత వాశం చేస్తూ అదే పెద్ద గొప్పలా ఫీలై ఆఖరికి యాంత్రిక జీవనానికి అలవాటు పడ్డ లండన్ హాస్పిటల్లో హృద్రొగంతో మరణించడం నాకైతే పెద్ద భాధగాలేదు. భారత మాతను నగ్నంగా చూపిస్తూ చిత్రాన్ని గీసి దానికి చెత్త కారణాలు వెతుక్కున్న రోజున ఎంత భాధ పడ్డానో ఆ భాదకి ఈరోజున ఉపశమనం కలిగింది.
ఈయన భారతీయ దేవతలను చాలా తుశ్చంగా చిత్రింకరించినప్పుడు, మనసు బాధ పడ్డా, అవి కులమత గొడవలకు దారతీస్తాయని మౌనంగా ఉన్నా, కులమతాలకు అతీతంగా భరత మాతను నగ్నంగా చిత్రీకరించినప్పుడు ఇతనిపై హేయాభావం కలిగింది. నిజమే, ప్రాచూర్యం రావాలనుకోవడంలో తప్పులేదు, అంత మాత్రాన కనబడ్డ ప్రతీ అమ్మాయిని నగ్నంగా చిత్రీకరించాలనుకోవడం ఎంతటి హీన ఆలోచనో తలచుకుంటే వ్యగ్రతతో నా మనసు చాలా భాధపడుతుంది.
ఏది ఏమైనా, ఇది ఒక శుభదినం అని నేను చెప్పను కానీ ఇకపై భరతదేశ గౌరవాన్ని కించ పరిచే ప్రముఖలలో ఒక వ్యక్తి తక్కువైయ్యాడు అనేది నిజం.
సంక్రాంతి సంబరాలు ఈ మధ్య సన్నబడుతున్నాయనిపిస్తోంది, ఎందుకో జనాలు సంక్రాంతి అంటే ఒక సెలవు రోజు మాత్రమే అనుకుంటున్నారు తప్ప ఒక సంస్కృతి అనుకోవటం లేదు అనిపిస్తోంది. చిన్నప్పుడు మా ఇంటి దగ్గర ఒక కట్టెల అడితి ఉండేది, దాని చుట్టూ రాత్రంతా మేము కాపు కాచే వాళ్ళము. ఎందుకంటే, ఎవ్వరైనా దొంగలు వచ్చి దుంగలు పట్టుకుపోకుండా చూస్తే మాకు పొద్దున్న కొన్ని దుంగలు ఊరికినే ఇచ్చేవాడు ఆ కట్టేల అడితి ఓనర్. అలా తెచ్చుకున్న దుంగలను రోడ్డు మధ్యలో వేసి కాల్చి వేడి నీళ్ళు కాచుకునే వాళ్ళం. అలా కాచిన నీళ్ళతో తల స్నానాలు. ఇవన్నీ భాగ్యనగరంలో కనబడటం లేదు. ప్చ్.. చూడబోతే ఇది కూడా కొద్ది రోజులకి దేశభక్తిలాగా తయ్యారవుతుందేమో!!
బ్లాగుని ఒక PDFగా చేస్తే ఎలా ఉంటుంది అన్న ఆలోచన చాలా మందికి వచ్చి ఉంటుంది. ఒక వేళ రాకపోతే ఇప్పుడు తెచ్చుకోండి. ఎందుకంటారా, ఉదాహరణకి, మీరు వ్రాసిన బ్లాగు పోస్టులన్నీ మీరు భద్రప్రఱచుకోవాలనుకున్నారనుకోండి, ఎమి చేస్తారు? ఎలా చెయ్యాలో మీకు తెలుసా? ఇలాంటి వారి ఆలోచనల నుంచి ఉద్బవించినదే ఓ అవకాశం. ఇలా చెయ్యాలనుకున్నవారి నిమిత్తం ఒక అప్లికేశన్ చేస్తే ఎలా ఉంటుందబ్బా అని ఆలోచించి, మొదలు పెట్టాను. క్రిందటి సంవత్సరమే దీనిని మొదలు పెట్టినా, పెద్దగా పురోగతి సాధించలేక పోయ్యాను. దానికి పలు ఆటంకాలు మఱియు అవరోధాలు. వీటన్నింటినీ అధిగమించి ఎలాగైతే ఓ ఉపకరణాన్ని తయ్యారు చేసాను. ఇక అంతా అయ్యింది అని సంబరపడే వేళలో మరి కొన్ని విఘాతాలు. వాటినీ అధిగమిస్తాను అన్న మనోధైర్యం నాకు ఉంది అలాగే అధిగమించడానికి కావలసిన సాంకేతిక జ్ఞానమూ ఉంది. కాకపోతే నా చేతిలో లేని ఓ విషయమే ఇక్కడ ఇప్పుడు ప్రస్తావిస్తున్నది.
ఈ ఉపకరణం సృష్టించే ప్రయత్నంలో చాలా విషయాలు నేర్చుకుంటున్నాను. వాటిలో చాలా మటుకు సాంకేతిక పరమైనవి అయితే, ఒకటి బ్లాగు పరమైనటువంటిది. అది నలుగురితో పంచుకుంటే, అందరికీ తెలుస్తుందని ఇలా నా బ్లాగులో పెడుతున్నాను. తెలిసిన వారు ఒగ్గేయ్యండి, తెలియని వారు ప్రయత్నించండి. ఎందుకంటే, RSS కనుక ఎనేబుల్ చేస్తే మీ బ్లాగుని చదవాలనుకునే వారికి మీరు మఱో సౌలభ్యం కలిగించిన వారౌతారు. లేదనుకోండి చదవాలని ఆసక్తి ఉన్నవారు, తప్పని సరిగా మీ బ్లాగుని సందర్శించాల్సిందే. అంతే కాకుండా, నా ఉపకరణం ద్వారా మీ బ్లాగుని PDF చేసుకోవాలనుకుంటే, RSSని ఎనేబుల్ చెయ్యండి. చేసి, నాకో లేఖ వ్రాస్తే, మీ బ్లాగుని నా ఉపకరణం చదవగలుగుతుందో లేదో చూసి చెప్పగలను. నా ఈ ఉపకరణం యొక్క మొదటి మెట్టు RSS ద్వారా మీ బ్లాగుని చదివి ఆ తరువాత PDFని తయారు చెయ్యడం. ఇది సాధించిన తరువాత RSS లేకపోయినా చదవగలిగేటట్టు తయారు చేస్తాను.
ముందుగా మీ బ్లాగులో RSS ఎనేబుల్ చెయ్యబడి ఉందో లేదో చూసుకోండి లేదా ఈ క్రింద చూపిన చిత్రంలో హైలేట్ చెయ్యబడ్డ లంకెలను వరుసక్రమంలో ప్రయత్నించండి. ఈ క్రింద ఇచ్చేవి బ్లాగర్ వారి సెట్టింగ్స్ మాత్రమే, వర్డ్ ప్రస్ వారి సెట్టింగ్స్ మరో విధంగా ఉండవచ్చు. గమనించగలరు.
మీ బ్లాగు సెట్టింగ్స్ మార్చేటప్పుడు ఒక్క సారి “Advanced Mode” వెళ్ళి చూడండి. అక్కడ మీకు మరి కొన్ని సౌలబ్యాలు కనబడతాయి. దాని తెరపట్టుని ఇక్కడ మీకు అందిస్తున్నాను.
ఇక్కడ మీరు గమనించాల్సిన విషయమేమిటంటే, ఒక్క బ్లాగు పోస్టులు మాత్రమే కాకుండా, పోస్టు స్పందనలు కూడా మీరు నియంత్రించవచ్చు. ఇలా నియంత్రించేటప్పుడు ప్రతీ పోస్టుకీ స్పందనలు విడివిడిగా ఇవ్వవచ్చు లేదా అన్ని స్పందనలను కలగలిపి ఒక ఫీడ్ మాదిరిగా ఇవ్వవచ్చు. అంతే కాకుండా, ఇవేమీకాకుండా, ఫీడ్ బర్నర్ ద్వారా మీ బ్లాగుకి ఒక లంకె ఏర్పరుచుకునే అవకాశమూ ఇక్కడ ఉంది. నా సలహా ఏమిటంటే, మీకు పైన చూపిన తెరపట్టులో అన్ని సౌలభ్యాలకు నేను “Full” అని ఉంచాను కావున నాకు ఫీడ్ బర్నర్ వారి అవసరం లేదు. మీరు కనుక మీ బ్లాగు సెట్టింగ్స్ పైన చెప్పినట్లు లేనట్లైతే మఱోసారి మీ బ్లాగు సెట్టింగ్స్ అన్నింటినీ ఒక్కసారి సరి చూసుకోండి లేదా నాకు ఒక విధ్యుల్లేఖ వ్రాయండి, స్పందిస్తాను.
అంతవరకూ నేను నా ఉపకరణం తయ్యారు చేసే పనిలో ఉంటాను. మీరు స్పందించే పనిలో ఉండండి.
ఈ మధ్య మన షేర్ మార్కెట్ భలే పరుగెడుతోంది. ఇవ్వాళ్ళ ఆల్ టైం హై చేరుకుంది. సన్సెక్స్ గరిష్టంగా 20710 వద్దకు చేరుకోగా నిఫ్టీ 6239 కు చేరుకుని రికార్డులు బద్దలు కొట్టాయి. ఇంత జరుగుతున్నా నా పోర్టు ఫోలియోలో రెండు స్టాక్స్ మాత్రం నాకు నష్టాన్ని చూపిస్తున్నాయి. వాటిల్లో మొదటిది NHPC రెండవది రిసర్గీస్ మైన్స్. వీటి ద్వారా నేను నష్ట పోయింది పెద్దగా లేదు కానీ ఎందుకో ఈ రెండు షేర్లలో పెద్దగా చలనం కనబడటం లేదు.
NHPC షేర్ ద్వారా నేను 1400/- నష్టపోతే, రిసర్గీస్ ద్వారా 2100/- రూపాయలు నష్టపోయ్యాను. మొత్తం మీద 3500/- నష్టం ఈ నాటి లెక్కల ద్వారా. ఈ రెండు షేర్స్ కొనడానికి నా దగ్గర ఉన్న జెస్టిఫికేషన్ ఏమిటంటే ఫండమెంటల్స్ బాగుండటం మాత్రమే కాకుండా మార్కెట్లో వీటి ధర నాకు అందుబాటులో ఉండటమే. నేను పెద్ద పెద్ద షేర్స్ పైన ఎక్కువ మొత్తాన్ని పెట్టుబడి పెట్టలేను కాని చిన్న చిన్న కంపెనీలపై దీర్ఘకాలిక ప్రణాళికతో ఇన్వెస్ట్ చేస్తాను అన్నమాట.
వివరాల్లోకి వెళ్ళే ముందు షేర్స్ పై నేను ఎందుకు ఇన్వెస్ట్ చేస్తానో చెబితే ఈ రెండు షేర్స్ ఎందుకు ఇన్వెస్ట్ చేసానో మీకు అర్దం అవుతుంది. షేర్స్ లో నేను పెట్టుబడి పెట్టే ప్రతీ రూపాయి నాకు పదేళ్ళ తరువాత పనికి వచ్చే ఆదాయం అన్న ఉద్దేశ్యంతో స్వల్ప కాల వ్యవధి కాకుండా దీర్ఘకాల ప్రణాళిక అన్నమాట. అందువల్ల ప్రస్తుతం ఉన్న బుల్ మార్కెట్లో నేను లాభాలను దండుకోవటం లేదు. ఇక అసలు విషయానికి వస్తే..
NHPC, భారతదేశం లోని మొట్ట మొదటి హైడ్రో పవర్ సృష్టించే కంపెని. ఇందులో ఎక్కువ శాతం వాటా ప్రభుత్వానిదే. లాంగ్ రన్ లో ఆలోచిస్తే ఎప్పుడో అప్పుడు ఇది ప్రవైట్ పరం అవ్వక పోదు అప్పుడు ఇది లాభాల బాట పట్టవచ్చు అన్న ఉద్దేశ్యంతో కొన్నాను. ఇవి కొని ఇప్పటికి దాదాపు సంవత్సరం అవుతోంది. అయినా వీటి విలువ పెరగటం లేదు. అయినా ప్రస్తుతం నాకు ఈ డబ్బులు అవసరం లేదు కాబట్టి వీటి గురించి పట్టించుకోనవసరం లేదు.
రిసర్గీస్ వారి ప్రస్తుత ముఖ విలువ రూపాయి కాగా మార్కెట్ విలువ 2.35/- రూపాయలుగా ఉంది. కొంతకాలం క్రిందట వీరి షేర్ ముఖ విలువ పది రూపాయలుగా ఉన్నప్పుడు వీరి మార్కెట్ విలువ డెభైఅయిదు రూపాయలుగా ఉండేది. అప్పుడు ఈ కంపెనీ వారు షేర్ని స్ప్లిట్ చేస్తున్నారు అన్న సమాచారం మరియు ప్రతీ ఒక్క షేర్ కి బోనస్ గా రెండు షేర్స్ ఇస్తున్నారు అన్న వార్త నన్ను ఈ షేర్ని కొనేటట్టు చేసింది. అన్నట్టు గానే స్ప్లిట్ మరియు బోనస్ వచ్చాయి. ఆ తరువాత ప్రస్తుతం ఈ షేర్ నష్టాలలో సాగుతోంది.
ఈ పోస్టు వ్రాయడానికి ముందు పైన చూపిన వీడియోని హరనాద్ గారు వారి బ్లాగులో ఉంచారు. నేను స్వతహాగా వీడియోలను చూడను. కానీ ఈ పోస్టు చూడటానికి ఒకటే కారణం ఆ పాట. మర్యాద రామన్న సినిమాలో నాకు నచ్చిన అంశాలలో ఈ పాట ఒకటి. అదేదో సినిమాలో మహేష్ బాబు ఎంట్రన్స్ కూరగాయల బండిపై చిత్రీకరించారు. ఆ స్టైల్లో తీసినదీ పాట.
మర్యాద రామన్న సినిమాపై నా రివ్యూ మరొ సారి వ్రాస్తాను. ఇక ప్రస్తుత విషయానికి వస్తే.. ఈ కుర్ర గాంగ్ కూడా యమ చేసారు. బాగుంది వీరి క్రియేటివిటి. అన్నింటికన్నా నాకు నచ్చిన అంశం ఏమిటంటే.. ఈ పాట మధ్యలో ఒక్కసారిగా మన హీరోలు అమెరికా నుంచి ఆంద్రాలోని మురికి వాడలో కనిపించడం. అలాగే మరి కొన్ని సీన్లు. హాలీవుడ్ తీరులో తల్లక్రిందులుగా కొన్ని కొన్ని సీన్లను చిత్రీకరించడం సాంకేతుకంగా పెద్ద కఠినమైన పని కాకపోయినా, క్రియాత్మకతని దృష్టిలో ఉంచుకుంటే.. తలక్రిందులు అనే పదానికి ఈ విడియోలో బాగా కుదిరింది అని నా అభిప్రాయం.
ఈ మధ్య నాకు ఎదురైన కొంత మంది యువకులలో ఒకరిద్దరు వారి వారి భవిష్యత్ ప్రణాళికల పరంగా ఏమి అవుతావు అని అడిగితే సినిమా డైరెక్టర్ అవుతా అని చెప్పడం కొంచం విశ్మయానికి గురి చేసినా, ఇలాంటి వాళ్ళని చూస్తే వీరి ఆలోచనలు నిజమే అనిపిస్తుంది. అవును ఒక విషయాన్ని ప్రజెంట్ చెయ్యడానికి అందరూ పెద్ద పెద్ద పేరు మోసిన డైరెక్టర్స్ మాత్రమే అవ్వాల్సిన పనిలేదు. క్రొత్తగా ఆలోచించి అందుబాటులో ఉన్న సాంకేతిక పరిజ్ఞానాన్ని వాడుకోగల అవగాహన ఉంటే చాలు అని నా అభిప్రాయం. ఇదిగో ఇలా.. వీరు నా స్టేట్‍మెంట్‍కి సాక్షాలు. వీరిలో ఏదో తెలియని ఫైర్ ఉంది. వీరికి చాలా మంచి భవిష్యత్తు ఉంది. మన తెలుగు సినిమా డైరెక్టర్స్ కనుక దీనిని చూస్తే వీళ్ళని పైకిరాకుండా తొక్కేస్తారు. ఈ విడియోలో నాకు మంచి డాన్స్ కనబడింది.. అలాగే వైవిధ్యమైన డైరెక్షన్ కనబడింది.. మరికొంత హ్యూమర్.. మొత్తానికి హాస్యభరితంగా పాటకు తగ్గట్టుగా ఉంది.
ఆ విధంగా టాలెంట్ అనేది ఎవ్వరో గుర్తించ వలసిన అవసరం లేదు, మనకి మనం ముందుగా తెలుసుకుంటే అంతే చాలు. వీరు గుర్తించి ప్రజెంట్ చేసారు. మన ప్రతిభని ముందుగా మనం తెలుసుకుంటే అందులోంచి క్రొత్తగా ఏదో ఒకటి ఉద్బవిస్తుంది. అలా ఉద్బవించినదే మనకి గుర్తింపుని తెస్తుంది. అంతే గాని మన టాలెంట్ ఎదుటివారు గుర్తించాలి అని మనం ఏదో ఒకటి చెయ్యకూడదు అని నేను నమ్ముతాను. ఏదో ఒకటి చెయ్య్ండి .. కానీ ఆ చేసేది క్రొత్తగా మీ స్వంత ఆలోచనతో మీదైన ఒక శైలిలో చెయ్యండి. అప్పుడు నలుగురు మిమ్మల్ని గుర్తిస్తారు. అదేదో ఆంగ్లంలో చెప్పినట్టు సెల్ఫ్ రియలైజేషన్ అన్నింటికన్నా ముందుండాలి అన్నట్టు, ముందుగా మీరు మీ టాలెంట్ ఏమిటో తెలుసుకోండి.
ఈ సందర్బంగా నాకు 7G బృందావన్ కాలని సినిమాలోని హీరో హీరోయిన్ గుర్తుకు వస్తారు. ప్రతీ వ్యక్తిలోనూ ఏదో ఒక టాలెంట్ దాగి ఉంటుంది. అసలు సమస్య అంతా దానిని తెలుసు కోవడంలోనే ఉంది. దానిని తెలుసుకో గలిగితే, ఇక మనకి అడ్డు లేదు అని నేనంటాను. మరి మీరేమంటారు.
ఇంతక మ్రుందు వ్రాసిన పుటలో అడిగిన ప్రశ్నలకు సమాధానాలు ఈ క్రింది విధంగా ఉన్నాయి. ఈ సమాధానాలు వ్రాయడానికి ఇంత ఆలస్యం ఎందుకు చేసానంటే.. దానికి పలు కారణాలున్నాయి. వాటిల్లో ఒకటి ఈ పాత పాట మళ్ళీ నా చెవిన పడటం మొదటి కారణమైతే, ఇంతకు ముందు వ్రాసిన పుటకి ఎవ్వరూ స్పందించకపోవడం ఈ ఆలశ్యానికి మఱో కారణం. ఏది ఏమైనా ఈ సినిమా నేను పుట్టడానికి ఓ సంవత్సరం ముందు విడుదలైంది, అంటే 1971 లో అన్నమాట. ఈ సినిమాకి కేవీ మహదేవన్ సంగీతాన్ని అందిస్తే మల్లికార్జున్ దర్శకత్వ భాద్య్తతలను స్వీకరించారు. నట శేఖర కృష్ణ మరియు భారతి అలాగే జయసుధ ముఖ్య పాత్రలలో నటించింన అందరికీ మొనగాడు సినిమాలోని "ఆడగనా మాననా అమ్మాయి.." పాటలోని చరణాలే ఇంతకు మ్రుందు వ్రాసిన పుటలో ప్రశ్నలకు మూలం.
ఇదిగో ఇక ఆలశ్యం చెయ్యకుండా ఆ ప్రశ్నలకు సమాధానాలు ఈ క్రింది విధంగా..
౧) మగవాడు చేసేది అల్లరి .. వగలాడి విరిసేది మురిసేది రాగ వల్లరి..
౨) మగవాడు తలచేది కమ్మని కైపు.. జవరాలు మఱువనిది ప్రియతమ రూపు..
౩) మగవాడు కోరేది ఆనందం.. ప్రియురాలు ఇచ్చేది మెచ్చేది అనుబందం..
౪) ..
నాల్గొవ ప్రశ్నకు సమాధానం నేను వ్రాయను. మీకు తెలుసుకోవాలనిపిస్తే ఎక్కడైనా ఈ పాటని పట్టుకోండి లేదా నన్ను సంప్రతించండి. ఈ పాటను నేను మీకు పంపుతాను, అది విన్న తరువాత మీకే అర్దం అవుతుంది ఆ నాల్గొవ ప్రశ్నకు సమాధానం
ఈ పుటకి పేర్కొన్న శీర్షిక వెనకాల అప్పుడెప్పుడో చదువుకున్న జోక్ ఒకటి మూల కారణం. మీ అందరికీ తెలిసే ఉంటుంది కానీ మరోసారి గుర్తు తెచ్చుకుంటాను. అదేమిటంటే, భిన్నత్వంలో ఏకత్వానికి అస్సలైన ఉదాహరణ ఎమిటి అని ఎవ్వరినైనా అడిగితే, డయనా మరణం అంటారు. ఎందుకంటే ఓ బ్రిటన్ అమ్మాయి ఓ ఈజిప్ట్ దేశస్తుడితో కలసి జెర్మనీలో తయ్యారయిన బెంజ్ కారులో వెళుతూ ఫ్రాన్స్ లోని పారిస్ లో చనిపోవడం, ఆ విషయాన్ని ఇండియాలోని ఓ అబ్బాయి చైనా లో తయ్యరయ్యిన చిపు ఉన్న జపాన్ మేడ్ కంప్యూటర్లో వ్రాసి ప్రచురిస్తే ఆస్ట్రేలియాలోని మరో తెలుగు వాడు స్పందించాడు .. అంటూ ఈ జోక్ అన్ని దేశాలను కలుపుతూ ఉంటుంది. ఆ జోక్ కోసం చాలా వెతికాను, కానీ దొరకలేదు. మీకు గనక తెలిస్తే నాకు పంపించండి.
ఇక అసలు విషయానికి వస్తే.. ఓ భారతీయుడు అమెరికా వచ్చి మెక్సికో వాళ్ళు జరుపుకునే ఓ గెట్ టుగెదర్ లో పాలుపంచుకుంటే బ్రజీల్ అమ్మాయిలు బెల్లి డాన్స్ చేస్తే వెనుజ్యువెలా అమ్మాయిలు మరో రకమైన నాట్యాలు చేసారు. వీటికి తోడుగా పెరు సంస్కృతిని ప్రతిబింబించే వంటకాలలో బొల్వియా లభ్యమయ్యే ఓరకం జంతువు యొక్క మాంశంతో తయ్యారు చేసిన ఓ వంటకం ప్రధాన అంశం అయ్యింది. దాన్ని చైనాలో తయ్యారయ్యిన ఐఫోన్లో నేను భందిస్తే.. బ్లా .. బ్లా.. ఇక ఇక్కడితో ఈ దేశాలను కలిపే పని ఆపి ఆ కార్యక్రమం విషయాలకు వస్తాను. ఓ మెక్సికో దేశస్తుడు నేను ఉంటున్న హోటల్లోనే బస చేస్తున్నాడు అదిగో అతనే రమొన్. మేమిద్దరం సాయత్రం ఐదు గంటల వేళ రెడింగ్ టౌన్ హాల్ ప్రక్కనే ఉన్న చర్చికి చేరుకున్నాం. మేము అక్కడకు చేరుకునేటప్పటికి అక్కడ ఒకరిద్దరే కనబడ్డారు.
ఇక నా భోజనంపై నా ఫీలింగ్స్ ఈ విధంగా ఉన్నాయి.
అప్పడాలు అప్పడాల్ల లేవు, విష్ణూ చక్రాల్లా ఉన్నాయి. వాటిల్ని విరక్కొట్టడానికి నా వేళ్ళల్లో శక్తి చాల్లేదు. ఇక ఠాకో లైతే ఉండ చుట్టిన అరిసెల్లాగా కరకర లాడేటట్టు కాల్చి ఉంచారు. నాకు తెలిసినంత వరకూ ఠాకోకు మన చెపాతిల్లాగా ఉంటాయి. అందువల్ల అవి మెత్తగా ఉంటాయి. ఇవి వాటికి వ్యతిరేకంగా గట్టిగా కరకర లాడేటట్టు తయ్యారు చేసారు. ఇక మనకు నచ్చినది ఒకటే.. అదేనండి పొటాటో చిప్స్. సరే వాటితోనే పని కానించేసా.
ఇలా చిన్న పిల్లల నృత్యాలు నడుస్తుంటే, ప్రక్కనే మరికొంతమంది అమ్మాయిలు సిద్దం అయ్యారు..
నిజం చెప్పొకోవాలంటే, ఈ పిల్లల్ని చూస్తుంటే ముచ్చటేశింది. అల్లరి చేసే పిల్లలు ఎక్కడ పడితే అక్కడ ఉంటారు అలాంటి అల్లరిపిల్లలో కొంత మంది ఇంత చక్కగా నేర్చుకుని, గుర్తు పెట్టుకుని భేషుగ్గా పెర్‍ఫామ్ చేసారంటే ముద్దెట్టుకోక ఎవ్వరుంటారు చెప్పండి. ఇలా ఆలోచిస్తూ ఉండగానే మెక్సికన్ స్టైల్ లో నాట్యం మొదలైంది
ఇది కొంత సేపు నడిచింది. ఈ నాట్యంలో నాకు పెద్ద గొప్పదనం కనబడలేదు సరికదా అంతగా ఆనందించ లేక పోయ్యాను. దీనికి కొన్ని కారణాలు. అన్నింటికన్నా మించి నాకు డాన్స్ వచ్చి ఉండటం. ఈ నృత్యం వీళ్ళకీ చాలా ఫేమస్ అంట. ఇక్కడ ప్రస్తావించే రెండు నృత్య రీతుల్ని మన భారతీయ శాస్త్రీయ నృత్య రీతులత్ పోల్చుంకుంటే, నక్కకు నాగలోకానికి ఉన్న దూరం కనబడుతుంది. భారతీయ నృత్య రీతులలో ఉన్నంత వైవిధ్యం నేనింత వరకూ ఎక్కడ చూడలేదు. అఫ్ కోర్స్ నేను చూసిన లోకం చాలా చిన్నది.
ఇది అయిన తరువాత బెల్లీడాన్స్..
ఇదిగో ఇప్పుడే మనం ఎంటర్ అయ్యాం. ఈ పిల్లలు చాలా సేపు ఇలా తలలు దించుకుని కూర్చొని ఉన్నారు, ఎంతకీ పాట ప్రారంభం అవటం లేదు. వీళ్ళందరికీ మధ్యలో ఉందే ఆ అమ్మాయే వీళ్ళకు లీడర్ అన్న మాట. చాలా సేపు ఎదురు చూసిన తరువాత ఏమి జరుగుతోంది అని అలా తల ఎత్తి చూస్తోంది.
ఏదో కొంచం కంప్యూటర్ పరిజ్ఞానం ఉన్నందున నేనున్నా అంటూ నేను ఓ దూకు దూకా!! దూకే ముందు ప్రక్కనున్న అమ్మాయికి నా ఐ ఫోన్ ఇచ్చి నన్ను ఫొటో తియ్యమంటే, అలాగే కూర్చున్న అమ్మాయిలని ఓ పది తీసింది.. ఇదిగో ఇలా
ఆఖరికి అమ్మాయిలు కాస్తా లేచి నాట్యం మొదలు పెట్టారు. ఈ నృత్యం నన్ను ఆకట్టుకుంది. ఎందుకంటే ఆద్యంతం పూర్తిగా కదలికలతో కలిగి ఎక్కడా ఆగకుండా ఓ పదినిమిషాల పాటు సాగింది. మెల్లగా మొదలైన ఈ నృత్య శైలి మంద్రస్థాయిలో సాతి ఆఖరికి ఉదృత స్థాయి చేరుకుంది. ఒక్క ఫొటో కూడా బాగా రాకపోవడాని ఇదీ ఒక కారణమే
ఇలా వాళ్ళు అక్కడ నాట్యం చేస్తుంటే నా ప్రక్కనే ఉన్న నెలల పాపకూడా ఆ సంగీతానికి ముగ్దురాలై చేతులు కాళ్ళు కదపడం మొదలెట్టింది.
నా క్రిందటి పుటలో ఆరవ అజ్ఞాత స్పందనను చూసిన తరువాత ఇది వ్రాయాలనిపించింది. ఇలాంటి అజ్ఞాతలు ఎంతమంది స్పందించకుండా పోయ్యారో వారందరికీ ఇది ఒక సలహా అవ్వాలని ఈ పుట యొక్క అంతరంగం. ఈ పుట ఓ నలుగురు స్నేహితుల గురించి నేను చదువుకున్న ఆంగ్ల కధ. క్లుప్తంగా ఆంగ్లంలోనే వ్రాస్తాను. ఎందుకంటే తెలుగులోకి అనువదించి వ్రాస్తే ఆ కధ యొక్క పట్టు అంత మజాగా ఉండదు.
Once upon a time there lived 4 friends by names, EveryOne, AnyOne, SomeOne and NoOne. There is a work that AnyOne can do and EveryOne is thinking that SomeOne would come forward and do the work. But finally NoOne did the work.
So to conclude when there is some thing that we can do, please do so. Why wait for some one to come forward.
తెలుగులో నాకు నచ్చిన ఓ పాట .. ఇదే విధంగా ఉంటుంది..
ఎవరో ఒకరు .. ఎప్పుడో అపుడు.. నడవరా ముందుకు అటో ఇటో ఏటో వైపు..
అలా మీరు చెయ్యాల్సిన పని ఎవ్వరో చేస్తారని ఎదురు చూడకండి. ప్లీజ్ మీరే చెయ్యండి.
